Showing papers by "Andrzej Rynkiewicz published in 1997"

Awareness of blood pressure in Poland in 1997

Abstract: Wstep: Celem pracy byla ocena znajomości wlasnego ciśnienia tetniczego (RR) wśrod doroslych Polakow (> 18 rz.) na podstawie reprezentacyjnego sondazu i porownanie jego wynikow z identycznym badaniem przeprowadzonym w 1994 roku. Metody: Grupe 1664 respondentow, wybranych na podstawie procedury losowo-kwotowej, zapytano o znajomośc wlasnego ciśnienia, a w razie wykrytego wcześniej nadciśnienia - o regularnośc przyjmowania lekow oraz palenie papierosow. Udzielone odpowiedzi przeanalizowano w zalezności od wieku, plci, wielkości dochodow, wyksztalcenia i miejsca zamieszkania. Wyniki: Znajomośc ciśnienia tetniczego w Polsce spadla z 71% w 1994 roku do 65,5% w roku 1997, przy czym kobiety w obu sondazach w wiekszym odsetku niz mezczyźni znaly swoje ciśnienie tetnicze. Zainteresowanie wlasnym RR wzrastalo z wiekiem, poziomem wyksztalcenia i zamoznością. W ciągu ostatnich 3 lat znajomośc wlasnego ciśnienia zmniejszyla sie w mniejszych miejscowościach i na wsi, a nie zmienila sie w miastach > 200 000 mieszkancow. W tym czasie odsetek osob deklarujących nadciśnienie (spośrod respondentow znających swoje ciśnienie) wzrosl z 21% do 28%, odsetek chorych na nadciśnienie regularnie przyjmujących leki zwiekszyl sie z 43% do 61%, natomiast odsetek osob, ktore rzucily palenie papierosow, nie zmienil sie istotnie. Wnioski: Niewystarczająca znajomośc wlasnego ciśnienia tetniczego wśrod doroslych Polakow jest czynnikiem decydującym o zbyt niskiej wykrywalności nadciśnienia tetniczego w Polsce. Obserwowany w ostatnich 3 latach spadek znajomości wartości RR oraz wzrost czestości wystepowania nadciśnienia u osob mniej edukowanych i o nizszym statusie materialnym wskazuje na pilną potrzebe intensywnych dzialan prewencyjnych w tych środowiskach.

Profil dobowy ciśnienia tętniczego po pierwszej dawce trandolaprylu w ostrym zawale mięśnia sercowego

Abstract: Wstep: Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) nalezą do grupy lekow mających istotne znaczenie w leczeniu wspomagającym w zawale serca, szczegolnie u chorych ze znacznym upośledzeniem funkcji lewej komory i niską frakcją wyrzutową. Korzyści te zostaly potwierdzone wynikami wielkich prob klinicznych, takich jak: SAVE, GISSI 3, AIRE, TRACE, ISIS-4, oceniających role inhibitorow ACE we wtornej prewencji zawalu serca. Poniewaz nie badano dotychczas wplywu inhibitorow ACE o przedluzonym dzialaniu na dobowy profil ciśnienia tetniczego krwi i czestośc akcji serca u chorych z ostrym zawalem mieśnia sercowego, przeprowadziliśmy badanie, ktorego celem byla ocena wplywu inhibitora ACE - trandolaprylu, stosowanego we wczesnej fazie zawalu mieśnia sercowego na profil dobowy ciśnienia tetniczego. Metody: Badania przeprowadzone zostaly wśrod 40 chorych, hospitalizowanych w I Klinice Chorob Serca z powodu świezego zawalu mieśnia sercowego. Grupa leczona skladala sie z 16 kolejnych chorych, 10 mezczyzn i 6 kobiet, w wieku 61 ± 8 lat, z frakcją wyrzutową lewej komory 51% ± 9%. Pacjentom w tej grupie podawano w trzeciej dobie zawalu trandolapryl doustnie w dawce 2 mg. Grupe kontrolną stanowilo 24 kolejnych pacjentow z ostrym zawalem mieśnia sercowego, 15 mezczyzn i 9 kobiet, w wieku 57 ± 10 lat, z frakcją wyrzutową lewej komory 54% ± 9%. Pacjentom w grupie kontrolnej nie podano inhibitora ACE do trzeciej doby od przyjecia do Kliniki wlącznie. 24-godzinny pomiar ciśnienia tetniczego krwi skurczowego (SBP) i rozkurczowego (DBP) oraz czestości akcji serca (HR) wykonano w trzeciej dobie zawalu w obu badanych grupach. Wyniki: Średnie 24-godzinne SBP w grupie leczonej trandolaprylem nie roznilo sie istotnie w porownaniu do grupy kontrolnej (110 ± 15 mm Hg vs 118 ± 13 mm Hg, p = 0,07). Podobnie nie wykazaliśmy roznic znamiennych statystycznie w wypadku średniego 24-godzinnego DBP miedzy badanymi grupami (67 ± 9 mm Hg vs 71 ± 9 mm Hg, p = 0,24). Średnie 24-godzinne HR w obu badanych grupach byly niemal identyczne ( 74 ± 11/min vs 75 ± 11/min, p = 0,3). Natomiast wykazano znamienną statystycznie roznice średniej wartości iloczynu HR x SBP dla okresu miedzy 4 a 20 godziną od podania leku miedzy badanymi grupami. Najwieksze obnizenie wartości tego iloczynu obserwowano miedzy godzinami 8-10 oraz 14-16 po podaniu trandolaprylu. Wnioski: Uzyskane przez nas wyniki dobowego pomiaru skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tetniczego nie wykazują znacznych spadkow ciśnienia tetniczego w pierwszej dobie stosowania trandolaprylu w dawce 2 mg, podawanego doustnie w trzeciej dobie ostrego zawalu serca.

Brak związku polimorfizmu genu receptora angiotensyny II typu 1 (AT1) z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową u pacjentów poniżej 50 roku życia

Abstract: Wstep: W ostatnich latach przeprowadzono intensywne badania nad rolą polimorfizmow roznych genow, ktorych produkty są związane z ukladem renina-angiotensyna-aldosteron w patogenezie chorob ukladu krązenia. Ostatnio opisano wystepowanie polimorfizmu niekodującego odcinka genu receptora angiotensyny II typu 1 (AT1), ktory polega na transwersji adeniny na cytozyne w pozycji 1166 (A1166C). Niektorzy autorzy stwierdzili, iz allel C polimorfizmu A1166C genu receptora AT1 jest niezaleznym czynnikiem ryzyka zawalu mieśnia sercowego (MI) oraz wyzszego ciśnienia tetniczego. Jednakze wyniki badan dotyczące chorych z roznych populacji takiego związku nie wykryly. Celem naszych wstepnych badan bylo określenie czestości wystepowania wariantow polimorfizmu A1166C genu receptora AT1 w grupie mlodszych pacjentow z angiograficznie potwierdzoną istotną miazdzycą naczyn wiencowych i określenie potencjalnego związku genotypu receptora AT1 ze stopniem zaawansowania zmian w naczyniach wiencowych oraz z wystepowaniem nadciśnienia tetniczego, zawalu mieśnia sercowego i obciązenia rodzinnego chorobą niedokrwienną serca (CHD) w wywiadzie. Metody: Badania przeprowadzone zostaly w grupie 95 pacjentow (90 mezczyzn i 5 kobiet) w wieku ponizej 50 lat (średni wiek 44 ± 4 lata) z CHD potwierdzoną badaniem koronarograficznym; 35% z nich mialo w wywiadzie nadciśnienie tetnicze, 76% przebyty MI, a 60% obciązający wywiad rodzinny w kierunku CHD. Analize polimorfizmu A1166C genu receptora AT1 wykonano przy pomocy lancuchowej reakcji polimerazy DNA (PCR), nastepnie trawienia otrzymanego produktu enzymem restrykcyjnym DdeI i elektroforezy uzyskanych fragmentow na zelu agarozowym. Wyniki: Zaobserwowany rozklad czestości genotypow w badanej grupie (AA - 65%, AC - 31% i CC - 4%) pozostawal w zgodzie z prawem Hardy'ego-Weinberga. Nie stwierdzono istotnego związku miedzy polimorfizmem A1166C genu receptora AT1 a przebytym MI (wzgledne ryzyko CC + AC vs AA = 0,9, p = 0,85), nadciśnieniem tetniczym w wywiadzie (wzgledne ryzyko CC+AC vs AA = 0,57, p = 0,25), obciązającym wywiadem rodzinnym w kierunku CHD (wzgledne ryzyko AC + CC vs AA = 0,97, p = 0,96) oraz liczbą zmienionych naczyn wiencowych w badaniu koronarograficznym (wzgledne ryzyko CC + AC vs AA = 1,09, p = 0,85). Nie wykazano rowniez istotnego powiązania badanego polimorfizmu z podstawowymi czynnikami ryzyka CHD, takimi jak: wiek, indeks masy ciala, stezenie cholesterolu i trojglicerydow w osoczu, wystepowania cukrzycy oraz palenie tytoniu. Wnioski: Uzyskane przez nas wyniki nie potwierdzają związku polimorfizmu A1166C genu receptora AT1 z czestszym wystepowaniem zawalu serca, nadciśnienia tetniczego i obciązającego wywiadu rodzinnego w kierunku CHD oraz ze stopniem zaawansowania zmian miazdzycowych w naczyniach wiencowych wśrod 95 pacjentow z koronarograficznie potwierdzoną chorobą wiencową ponizej 50 rz.