As a novel attack on the perennially vexing questions of the theoretical status of thematic roles and the inventory of possible roles, this paper defends a strategy of basing accounts of roles on more unified domains of linguistic data than have been used in the past to motivate roles, addressing in particular the problem of ARGUMENT SELECTION (principles determining which roles are associated with which grammatical relations). It is concluded that the best theory for describing this domain is not a traditional system of discrete roles (Agent, Patient, Source, etc.) but a theory in which the only roles are two cluster-concepts called PROTO-AGENT and PROTO-PATIENT, each characterized by a set of verbal entailments: an argument of a verb may bear either of the two proto-roles (or both) to varying degrees, according to the number of entailments of each kind the verb gives it. Both fine-grained and coarse-grained classes of verbal arguments (corresponding to traditional thematic roles and other classes as well) follow automatically, as do desired 'role hierarchies'. By examining occurrences of the 'same' verb with different argument configurations—e.g. two forms of psych predicates and object-oblique alternations as in the familiar spray/load class—it can also be argued that proto-roles act as defaults in the learning of lexical meanings. Are proto-role categories manifested elsewhere in language or as cognitive categories? If so, they might be a means of making grammar acquisition easier for the child, they might explain certain other typological and acquisitional observations, and they may lead to an account of contrasts between unaccusative and unergative intransitive verbs that does not rely on deriving unaccusatives from underlying direct objects.

/pdf/thematic-proto-roles-and-argument-selection-44n9gqgebg.pdf

Thematic proto-roles and argument selection

http://psych.colorado.edu/~kimlab/Gibson.1998.pdf

Linguistic complexity: locality of syntactic dependencies

http://web.stanford.edu/~clark/1980s/Clark,%20H.H.%20_%20Schaefer,%20E.F.%20_Contributing%20to%20discourse_%201989.pdf

Contributing to discourse

Preface. 0: Preliminaries. 0.1. Theories of Meaning. 0.2. Logic. 0.3. Logic and Semantics. 0.4. Syntax. 1: DRT and Predicate Logic. 1.1. Simple Sentences. 1.2. Models. 1.3. Negation. 1.4. Verification, Truth and Accessibility. 1.5. From DRT to Predicate Logic. 2: Quantification and Connectives. 2.1. Conditionals. 2.2. Universal Quantification. 2.3. Disjunction. 2.4. Conjunction. 3: Loose Ends. 3.1. Reflexives. 3.2. Possessive Noun Phrases. 3.3. Proper Names. 3.4. Definite Descriptions. 3.5. Stipulated Identity and Asserted Identity. 3.6. Identity and Predication. 3.7. Scope Amibiguity. 4: The Plural. 4.1. Introduction. 4.2. DRS-Construction for Plurals I. 4.3. Model Theory. 4.4. DRS-Construction for Plurals II. 5: Tense and Aspect. 5.1. The Semantics and Logic of Temporal Reference. 5.2. DRS-Construction for Tensed Sentences. 5.3. Aspect. 5.4. Temporal Perspective. 5.5. Temporal Adverbials. 5.6. Model Theory. 5.7. Syntactic Rules. Bibliography. Table of Construction Rules. Index of Symbols, Features and Feature Values. Index of Names. Index of Subjects.

From Discourse to Logic : Introduction to Modeltheoretic Semantics of Natural Language Formal Logic and Discourse Representation Theory

feature specification of identificational focus is shown to be subject to parametric variation: the focus operators of various languages are specified for the positive value of either or both of the features [+exhaustive] and [+contrastive].* I will put forth two major claims in this article: first, that IDENTIFICATIONAL FOCUS (sometimes also called contrastive focus) has to be consistently distinguished from a mere INFORMATION FOCUS (or presentational focus), as it has syntactic and semantic properties that a mere information focus does not share. Second, I will show that the identificational focus itself is not uniform across languages; it is associated with different subsets of a set of semantic features. Identificational focus and information focus are often mingled in language description, which leads to contradictory statements on focus. I identify the syntactic and semantic properties of identificational focus on the basis of Hungarian and English material, and argue that English, like Hungarian, is a language with visible identificational focus movement. The identificational focus is realized as a cleft constituent. I then discuss a special type of identificational focus: the only-phrase, and finally I compare the feature content of the identificational focus of Hungarian and English with the feature contents of its Italian, Rumanian, Catalan, Greek, Arabic, and Finnish counterparts. 1. A NEGLECTED DISTINCTION. The claim that two different types of focus can be distinguished-one expressing a quantification-like operation, and another merely conveying nonpresupposed information-has been present in the linguistic literature for a long time (see, for example, Halliday 1967 and Rochemont 1986), although the interpretations attributed to the two focus notions (variously called CONTRASTIVE FOCUS versus PRESENTATIONAL FOCUS, NARROW FOCUS versus WIDE FOCUS, or in this article, IDENTIFICATIONAL FOCUS versus INFORMATION FOCUS) have not always been exactly the same.

Identificational focus versus information focus

Disclaimer/Complaints regulations If you believe that digital publication of certain material infringes any of your rights or (privacy) interests, please let the Library know, stating your reasons. In case of a legitimate complaint, the Library will make the material inaccessible and/or remove it from the website. Please Ask the Library: https://uba.uva.nl/en/contact, or a letter to: Library of the University of Amsterdam, Secretariat, Singel 425, 1012 WP Amsterdam, The Netherlands. You will be contacted as soon as possible.

Dynamic predicate logic

/pdf/dynamic-predicate-logic-48ixxem5tq.pdf

Studies over de semantiek van vragen en de pragmatiek van antwoorden Dit proefschrift is een bundeling van zes studies over verschillende onderwerpen binnen de theorie van vragen en antwoorden. Het theoretisch kader wordt gevormd door de 'logische', of 'formele', semantiek, een model van taalbeschrijving waarin syntactische structuren semantisch worden geinterpreteerd met gebruikmaking van daartoe in de logica en wiskunde ontwikkelde methoden en technieken. In de eerste studie wordt beargumenteerd waarom de bestudering van vraagzinnen en van de vraag-antwoord relatie van speciaal belang is binnen dit logisch-semantisch kader. De voornaamste reden die daarvoor wordt aangevoerd heeft een defensief karakter. De logica wordt vaak verondersteld zozeer te zijn toegesneden op bewerend of descriptief taalgebruik, dat andere vormen van taalgebruik principieel buiten haar bereik zouden liggen. Door een logisch-semantische analyse van vraagzinnen, een belangrijke niet-descriptieve taalvorm, te geven die beschrijvende en verklarende waarde heeft, kan een bijdrage worden geleverd aan de weerlegging van deze onjuiste veronderstelling. Aan de hand van een aantal algemene principes die aan het gebruikte theoretisch kader ten grondslag liggen, zoals het principe van compositionaliteit, wordt gemotiveerd waarom juist bepaalde empirische verschijnselen op het gebied van vragen en antwoorden van speciaal belang worden geacht. Vervolgens worden drie soorten theorieen vergeleken, en getoetst op hun empirische en theoretische adekwaatheid. Geconstateerd wordt dat elk van de drie zich primair richt op een bepaald gedeelte van het empirisch domein, en dat unificatie is geboden. De tweede studie betreft de semantische analyse van vraagzinscomplementen. In latere studies wordt deze overgedragen op vraagzinnen als zodanig. Beide worden opgevat als uitdrukkingen die een propositie denoteren. De propositie die een vraagzin op een bepaalde index (mogelijke wereld) denoteert, is de propositie die een bewerende zin zou moeten uitdrukken om op die index een volledig en waar antwoord te zijn op de door de vraagzin uitgedrukte vraag. De betekenis van een vraagzin is dan een propositioneel concept, een functie van indexen naar proposities, die voor elke index de propositie levert die daar een volledig en waar antwoord is. Op die manier karakteriseert de semantische inhoud van een vraagzin een heel bepaalde notie van antwoord, die van een volledig semantisch antwoord. Men kan zeggen dat, zoals de betekenis van een bewerende zin bestaat in de waarheidscondities ervan, de betekenis van een vraagzin bestaat in haar beantwoordingscondities. Zoals gezegd is de door de semantische analyse vastgelegde notie van antwoord een heel bepaalde, een standaard notie van antwoord. In de praktijk van het taalgebruik zijn vragen in verschillende situaties op vele verschillende manieren te beantwoorden. Niet elke vorm van antwoord is echter in elke situatie even adekwaat. In hoeverre dat het geval is, hangt zowel af van de semantische inhoud van een gegeven antwoord, als van de informatie die de vraagsteller in een gegeven situatie reeds ter beschikking staat. Met name in de vierde studie worden een aantal verschillende noties van antwoord gedefinieerd, die vastleggen onder welke omstandigheden welke propositie een geheel of gedeeltelijk adekwaat antwoord op een vraag is. Daarbij wordt de nadruk gelegd op de pragmatische functie van vragen en antwoorden als een vorm van taalgebruik die expliciet is gericht op het vullen van leemten in iemands informatie. De resulterende abstracte semantische en pragmatische analyse van de vraag-antwoord relatie, wordt in de vijfde studie gerelateerd aan de talige middelen waarmee vragen en antwoorden tot uitdrukking worden gebracht. Daarbij worden noch 'korte' antwoorden, in de vorm van een constituent, noch 'lange' antwoorden, in de vorm van een volledige zin, gediscrimineerd. Beargumenteerd wordt dat beide soorten talige antwoordcn in gelijke mate voor hun juiste interpretatie afhankelijk zijn van de context zoals die door de vraagzin wordt geboden. Een belangrijk argument daarvoor geeft de observatie dat beide soorten antwoorden 'exhaustief' worden geinterpreteerd, zodat een zin als antwoord op een vraag een andere betekenis kan hebben dan de gebruikelijke. Een belangrijk deel van de vijfde studie is gewijd aan het geven van een logische inhoud aan deze voor de analyse van antwoorden zo belangrijke notie van exhaustiviteit. Structurele ambiguiteiten vormen een van de voornaamste verschijnselen waarvoor een semantische theorie rekenschap moet geven. Zo hebben bepaalde vraagzinnen naast hun 'gewone' interpretatie nog andere lezingen. Voorbeelden daarvan zijn 'paar-lijst' lezingen, 'keuze-vraag' lezingen, 'noem-een' interpretaties, en 'functionele' lezingen. Dat de laatste onderscheiden lezingen vormen wordt beargumenteerd in de derde studie. De andere drie genoemde vormen van ambiguiteit worden in de zesde en laatst studie het uitvoerigst besproken. Paarlijst- en keuze-vraag lezingen worden in verband gebracht met coordinatie, respectievelijk conjunctie en disjunctie, van vraagzinnen. Een belangrijke eigenschap van keuze-vraag lezingen, die ze gemeen hebben met noem-een interpretaties, is dat vraagzinnen met een dergelijke lezing met meerdere verschillende vragen zijn geassocieerd. Degene die een antwoord wordt gevraagd wordt daarbij de keuze gelaten welke van die vragen hij of zij wenst te beantwoorden. Een juiste behandeling van dit verschijnsel vereist een uitbreiding van de analyse zoals die in de eerdere studies wordt gegeven. Getoond wordt dat de vereiste uitbreiding conservatief van aard is. De oorspronkelijke analyse blijft correct voor alle 'simpele' gevallen. En de middelen waarvan bij de uitbreiding gebruikt wordt gemaakt behelsen een standaardmethode, die ook op vele andere verschijnselen van coordinatie van toepassing is. De studies bevatten naast een informele uiteenzetting van de probleemstelling en de voorgestelde oplossing, steeds tevens een formele analyse, zoals dat in de logische semantiek gebruikelijk is.

On the semantics of questions and the pragmatics of answers

Formal methods in the study of language

/pdf/studies-on-the-semantics-of-questions-and-the-pragmatics-of-29bhk8eck2.pdf

Jeroen Groenendijk

Papers

Dynamic predicate logic

Dynamic predicate logic

On the semantics of questions and the pragmatics of answers

Formal methods in the study of language

Studies on the semantics of questions and the pragmatics of answers