Johan Gustaf Mattias Thilderkvist

Abstract: Het doel van dit proefschrift was het testen van de verschillende methoden voor het formuleren van een methodologisch raamwerk voor het identificeren van rituele deposities van dierlijke beenderen in nederzettingen. Voor dit doel werden vier vroegmiddeleeuwse vindplaatsen als case studies gekozen: Dongjum en Leeuwarden, twee terpen in het toen onbedijkte kweldergebied in Noord-Nederland, Midlaren, een nederzetting in het noorden van Drenthe en tot slot Uppakra, een centrale plaats in het zuiden van Zweden. De botfragmenten uit de vier materialen werden geanalyseerd in vijf stappen: definitie, beschrijving, identificatie, interpretatie en verklaring. In de vier opgravingsmaterialen werden 20 deposities als bijzonder aangemerkt. Van deze werden 17 geidentificeerd als ritueel. Deze deposities werden bediscussierd en verklaard met behulp van archeologische, etnografische en historische bronnen. Ondanks het feit dat een aantal methoden werd toegepast, is de belangrijkste conclusie dat niet een enkele, en zelfs niet een set van methoden naar voren kwam als het perfecte middel om rituele deposities te identificeren. De resultaten van de analyse leidden, daarentegen, tot een methodologisch raamwerk voor het begrijpen van individuele deposities, gebaseerd op een holistisch uitgangspunt, waarin alle informatie als potentieel waardevol wordt opgevat. Dit betekent niet dat de onderzoeker zich dient te verliezen in oneindig gedetailleerde studies. Eerder suggereert dit een open benadering, het gebruik van verschillende methoden en het vermijden van simplificaties.

Abstract: Animals' omnipresence in human society makes them both close to and ye tremarkably distant from humans. Human and animal lives have always been entangled, but the way we see and practice the relati ...

Abstract: Het is in de moderne archeologie gewoon om ook aandacht te schenken aan rituelen en andere uitingen van de ideeenwereld van mensen in het verleden. De theoretische fundering daarvan is echter niet altijd toereikend. In dit proefschrift wordt een theoretisch kader ontwikkeld dat is toegesneden op de archeologie, vanuit het uitgangspunt dat religie en ritueel bijproducten zijn van evolutionair nuttige eigenschappen die onlosmakelijk zijn verbonden met het menselijk bestaan. Aan de hand van dit theoretische kader is het mogelijk om de restanten van rituelen te herkennen en deels ook te begrijpen. Deze inzichten worden vervolgens toegepast op een bijzondere archeologische regio: het terpen- en wierdengebied van Groningen en Friesland. Aan de hand van de goed-geconserveerde archeologische resten uit twee Groninger wierden, Englum en Ezinge, wordt de rol van rituelen in de samenlevingen van de ijzertijd en de Romeinse tijd in dit gebied onderzocht. Menselijke resten blijken een belangrijke rol te spelen in rituelen. Een belangrijk deel van het boek is daarom gewijd aan de verschillende vormen van omgang met de doden in dit gebied. Het grote aantal vondsten dat met rituelen in verband kan worden gebracht, met name in Ezinge, maakt het mogelijk om veranderingen in rituelen op het spoor te komen en te verklaren. Ze kunnen worden begrepen tegen de achtergrond van de bewonings-geschiedenis en de veranderende sociale organisatie tijdens de onderzoeks¬periode.

Abstract: From at least the Late Neolithic through the end of the Bronze Age and onwards, people continued to inhabit the settlement of Asine. For this reason, the site makes an interesting starting point for discussing long term change. This short paper presents new data on the animal bones from Bronze Age Asine. The data set is used for a zooarchaeological discussion of the site from a diachronic perspective in terms of centralization and regional change. This has not been attempted previously. Zooarchaeological patterns from urban or central sites in other parts of the world are compiled as a framework for this purpose. The focus is on patterns of relative taxonomic abundances, anatomical distribution, mortality curves and sex distributions of cattle, sheep/goat and pigs. These are examined specifically for the animal bone assemblage from Bronze Age Asine. Differences and/or similarities with the general trends indicative of centralization are discussed for the study site. The results show that the Early Helladic Asine should be seen as a smaller rural site. The even relative abundances of cattle, sheep, goat and pigs indicate that the animal management was not specialized but rather mixed, pointing the site was relatively independent in terms of animal management. The increase in sheep/goat during the Middle Helladic indicates an increasing dependency on animals yielding secondary products, symptomatic of regional and centralized organization. This supports the archaeological evidence of the site, indicating that it was an important village to its immediate valley during this period. This function persisted during the Late Bronze Age. From a zooarchaeological perspective, it is not likely that Asine was a regional center. Some degree of sustainable animal management was probably existent near or at the site. I propose that Asine should be seen as an intermediary key site in the communication system as well as for the exchange of animals.

Abstract: More than fifty years ago, Anneke T. Clason published the first English-language archaeozoological study on Dutch faunal assemblages. Inspired by the anniversary of this landmark publication, this paper presents a status overview of Dutch archaeozoology organized in twelve themes (e.g. rituals, Mesolithic-Neolithic transition, medieval period). The paper also discusses the common methods applied in Dutch archaeozoology, and includes extensive supplementary material that summarizes data from gray literature in Dutch. Our aim is to provide a guide to archaeozoological questions pertaining to the Netherlands and open a window for researchers working outside the Netherlands to the highly active world of Dutch archaeozoology.

Abstract: During the last twenty years archaeology has experienced a technological revolution that spans scientific achievements and day-to-day practices. The tools and methods from this digital change have also strongly impacted archaeology. Image-based 3D modeling is becoming more common when documenting archaeological features but is still not implemented as standard in field excavation projects. When it comes to integrating zooarchaeological perspectives in the interpretational process in the field, this type of documentation is a powerful tool, especially regarding visualization related to reconstruction and resolution. Also, with the implementation of image-based 3D modeling, the use of digital documentation in the field has been proven to be time- and cost effective (e.g., De Reu et al. 2014; De Reu et al. 2013; Dellepiane et al. 2013; Verhoeven et al. 2012). Few studies have been published on the digital documentation of faunal remains in archaeological contexts. As a case study, the excavation of the infill of a clay bin from building 102 in the Neolithic settlement of Ҫatalhoyuk is presented. Alongside traditional documentation, infill was photographed in sequence at each second centimeter of soil removal. The photographs were processed with Agisoft Photoscan. Seven models were made, enabling reconstruction of the excavation of this context. This technique can be a powerful documentation tool, including recording notes of zooarchaeological significance, such as markers of taphonomic processes. An important methodological advantage in this regard is the potential to measure bones in situ in for analysis after excavation.