Showing papers in "Netherlands journal of legal philosophy in 2005"

The Moralist. A conversation with John Harris about bioethics

Abstract: The interview is usually regarded as a form of writing, reserved for newspapers or popular magazines, keen to reveal the ‘person behind the books’. As such it would be an inappropriate form for a journal like R&R. But is it? The editors thought it possible to defend the interview as a genre in its own right, that may elicit insights that cannot be gathered by analysing or by reviewing written material only. The positive reactions to the interview with Duncan Kennedy seem to confirm this. For this issue we chose someone who is particularly equipped to arouse strong feelings: the moral philosopher exploring new domains like genetic engineering and biotechnology. John Harris (1945) is Professor in Bioethics at the University of Manchester and well-known for his strong views on medical ethical issues such as research on embryos, cloning, prenatal screening and organ donation. He is a member of the United Kingdom Human Genetics Commission and the Ethics Committee of the British Medical Association. Apart from this, he is a prolific editor and writer. His publications include Violence and Responsibility (1980) and The Value of Life (1985); in 1998 a revised and updated edition of the comprehensive Wonderwoman and Superman (1992) was published under the title: Clones, Genes and Immortality: Ethics and the Genetic Revolution. I speak to Harris late at night after he spent an exhausting day of waiting in a plane which didn’t take off due to snowy weather and after a lecture to a somewhat bewildered audience of Dutch law students. Yet, he speaks with unflagging ardour, sometimes repeating – literally – whole phrases from his writings. He will not object, therefore, to the decision to supplement his oral comments with written excerpts from articles and books. R&R 2005 / 1

Building blocks of a legal system. Comments on Summers' Preadvies for the Vereniging voor Wijsbegeerte van het Recht

Abstract: To me, reading Summers’ Preadvies1 is like learning a new language. Many of the points he makes and the concerns that he expresses are familiar, but they are cast in a vocabulary different from the one I am used to. I must say that I enjoyed starting to learn this language. General reasons for my enjoyment include Summers’ analytical approach and the proximity of the themes addressed by Summers to themes that I often think about myself. A more specific reason is that it allows me to rethink some of the background assumptions in my own field and compare them to those of Summers. I will report on some of this rethinking in these comments and meanwhile raise some questions that I have concerning Summers’ Preadvies. I start with a brief comment on the formal method in artificial intelligence and in law. Then I turn to the logical formalization of legal reasoning. I conclude with a note on the building blocks of law.

Is het schrappen van artikel 23 wel zo liberaal

Abstract: In Nederland is met name sinds Paul Scheffers ‘multiculturele drama’ van vijf jaar geleden, waarin wordt beweerd dat ‘integratie nu eerder uitzondering dan regel is, alleen al omdat het onderwijs uiteenvalt in witte en zwarte scholen en kinderen dus van jongs af aan in gescheiden werelden groot worden’, een publieke discussie op gang gekomen waarbij met name de hedendaagse relevantie van artikel 23 op het spel is komen te staan. Directe aanleiding hiervoor is dat de grondwettelijke garantie van vrijheid van onderwijs met overheidsfinanciering de oprichting van Islamitische scholen faciliteert en dat deze daardoor snel in aantal toenemen. Diverse partijen maken zich niet zo zeer zorgen over het bijzonder onderwijs sui generis, maar over de Islamitisering van het onderwijs, dat segregatie zou generen en modernisering zou tegenwerken. Om dit te voorkomen zou artikel 23 op de schop moeten. Een pragmatisme zoals dit vormt geen directe aanleiding voor een intellectuele discussie, omdat zo een discussie niet wordt gestructureerd door beginselen, maar door politieke belangen. Dit wordt anders wanneer wordt beweerd dat artikel 23 haaks staat op het liberalisme, zoals verschillende liberale tongen beweren. ‘Als liberaal heb ik natuurlijk niets met artikel 23. Laat dat duidelijk zijn’, zegt de Minister van Vreemdelingenzaken en Integratie, in de Nieuw Revu. Deze paper tracht een antwoord te vinden op de vraag of artikel 23 wel of niet is te verenigen met het liberalisme. Hierbij wordt een interpretatie gegeven van de aard van het liberalisme en haar

Over rechterlijke intuïtie. Paul Scholtens intuïtieleer en een alternatief model van Aristoteles

Abstract: In zijn nagelaten tekst Über Wahrheit und Lüge im aussermoralischen Sinne contrasteert de filosoof Friedrich Nietzsche de redelijke mens met de intuïtieve mens. De redelijke mens laat zich leiden door begrippen en abstracties, maar vlucht hiermee voor het leven en voor het geluk. De intuïtieve mens onderkent daarentegen de veranderlijkheid van het leven en geeft zich daaraan over, maar hoont de abstractie en valt daardoor steeds in dezelfde fouten.1 Nietzsches wantrouwen in de zekerheid die door redelijkheid zou ontstaan is langzaam maar zeker gemeengoed geworden in de westerse wijsbegeerte. Ook in de rechtstheorie is ten aanzien van het rechterlijk afwegingsproces de roep om aandacht voor de intuïtieve of irrationele aspecten ervan R&R 2005 / 3